Περπάτησες μονάχη στον δρόμο τον απάνθρωπο κι έγινες εσύ ο χειρότερος εχθρός σου έτσι αγαπήσαμε κι οι δυο τον ίδιο άνθρωπο εγώ εσένανε κι εσύ τον εαυτό σου. Kοιτάς στιγμές που γίναν μια εικόνα κι έτσι ξανά το ίδιο τίμημα πληρώνεις μέσα στης μοναξιάς σου τον χειμώνα θα ψάχνεις τους ήλιους μα πάντα θα κρυώνεις. Περπάτησες μονάχη σε βράδια αξημέρωτα με μια καρδιά χίλια κομμάτια για πυξίδα όπου κι αν πας όλοι οι δρόμοι θυμίζουν έρωτα κι εσύ ρωτάς παντού πού μένει η ελπίδα. Περπάτησες μονάχη κι οι ενοχές στο πλάι σου να σου θυμίζουν ό,τι θέλεις να ξεχάσεις μία ψυχή ακόμα που σύρθηκε για χάρη σου είναι μπροστά και δεν μπορείς να προσπεράσεις.
Καλώς ήρθες Νίκο, πολύ ωραία γράφεις, θα σε διαβάζουμε. Εδώ 99% τα παιδιά είναι όλα καλοπροαίρετα. Θα το δεις στην πορεία...